BARIŞ MANÇO'nun Değerli Anısına...

Kadını, erkeği bilhassa çocuklar ve gençler olarak milletçe çok üzüldük. Ama insan tam olarak ancak kendi duygularını biliyor. Hissettiğim duygu yoğunluğunu bugün gibi hatırlıyorum. Bütün ölümler erkendir ama Barış Manço'nun ölümü gerçekten erkendi. Veya biz onu kaybetmeye hazır değildik. Cenaze törenine katılamadığım için adeta konuşlandığım radyonun başında program muhabirinin yaptığı her ropörtajdan sonra çalmaya başladığı her şarkı ile benim yüreğim yeniden yeniden kabarıyordu.

Barış Manço, kelimenin tam anlamıyla halka malolmuş, sevilen bir insandı. Çocuklar ve eğitim için televizyonu ve sanatını çok yararlı ve verimli bir şekilde kullandı. O'nun şarkıları, salt eğlence maksatlı şarkılar değildi. Eğlendirirken eğitmek amacını da güdüyordu. Neşeyle, coşkuyla ve aşkla ördüğü şarkılarında arkadaşlık, sevgi ve saygıyı en güzel kelimelerle kurduğu en zarif cümlelerle anlatırdı.

PROJENİN ADI, Can Bonomo...

Proje yapmayı bir öğrendik, pir öğrendik. Biz eskiden bilmezdik proje yapmayı. Olaylar gelişir bir yere gelir, kısmetinde varsa iş bitirilir, yoksa yarım kalırdı. "Türk gibi başlamak" özdeyişi bu özelliğimizi çok güzel anlatır. Bizler yani bu memlekette yaşayanlar planlı, projeli işlere pek kafamız basmaz. Yapmak istediğimiz bir şey için hemen kolları sıvarız. Biz başlayalım da arkası gelir diye işlerimizi biraz kadere kısmete bırakırız. "Kervan yolda düzülür" öz deyişimiz de beni bu konuda bayağı bir destekliyor.

Can Bonomo, devletin bir projesiymiş haberi üzerine bir çok insan gibi benim de canım sıkıldı. Ama bir yandan da kendi kendimi ikna çalışmaları yaparak bu durumun özlediğimiz bir şey olduğunu, planlı projeli olmanın kötü bir şey olmadığını anlatmaya çalıştım.