ESKİ SEVGİLİ...Anneler ve Kızları...

Öğle tatilinde yemekten sonra çıktığım alışverişlerde zaman nasıl geçer hiç anlamamışımdır. O gün de mesai saatinden önce masamda olabilmek için merdivenleri hızla, nefes nefese çıkıp kendimi koltuğa bırakırken karşımda beliriverdi. Gözleriyle gülen o aşina yüzü görünce içimde bir sevinç duydum. Yüreğim heyecanla hopladı ama aynı anda da bir hafta önceki ayrılık gecesini hatırladım. Tuhaf bir durum vardı ortada ama etrafa karşı doğal görünmek için heyecanımı bastırarak,
-Hoş geldin, dedim.
Sakin olmaya çalışarak, elimle misafir koltuğunu gösterdim.

Gelişine hiçbir mana verememiştim. Kendime mal etmek yanlış olur diye düşündüm. Bir hafta önce geçici bir süre için ayrı kalmamız gerektiğini söylemiş, benden anlayış göstermemi istemişti. Madem ki bir müddet ayrı kalmamızda yarar vardı ve bu konuda mutabakata varmıştık bir haftada ne değişmişti. Benim için, daha doğrusu bizim için gelmiş olamayacağına karar verdim.

Aslında, çalıştığım banka şubesindeki ticari hesapları sebebiyle uzun yıllardır tanışıyorduk. Memur müşteri ilişkisinin flörte dönüşmesi ve dışarıda da görüşmeye başlamamız adeta kendiliğinden oluvermişti. Laubaliliğe kaçmadan ama olabildiğince sıcak bir samimiyetle duygularını açtığı zaman duygusal ilişkimiz başlamış oldu...

Eski günlere ait düşüncelerden kurtulup, yüzüne baktığımda gözlerini ciddi bakışlarla doğrudan yüzüme diktiğini farkettim. Ne söyleyeceğimi bilemedim ama şimdi geldiğimiz noktada, ayrılmış iki eski sevgili olarak memur müşteri ilişkimize bıraktığımız yerden devam etmemiz gerektiğine kendi içimde karar verdim. Bu kararımı da hal ve tavrımla belli ettim. Bunun üzerine, ciddi bakışlarını üzerimden ayırmadan kalktı, soğuk bir sesle;
-Herhangi bir işim yoktu, dedi ve arkasını dönüp, merdivenlere doğru yürüdü gitti.

Giden eski sevgilinin ardından değil düşünmek, bakmaya bile fırsat bulamadım. Çünkü, onun boşaltmış olduğu koltuğa bir müşteri oturmuştu bile. Daha sonraki günlerde eski sevgili aklıma geldi ama ayrılık kararımız nedeniyle aramadım. Ancak, ayrılık kararımızdan bir hafta sonra şubeye gelişi ve hiçbir şey söylemeden bir hışımla gidişi de hiç aklımdan çıkmadı.

Uzun bir süre de çıkmadı.

Ta ki...o güne kadar...