Her gün olduğu gibi bu sabah da kahvaltıdan sonra bir fincan limonlu çay eşliğinde yaptığım gazete mütalaasında, gazetemin baş sayfadan itibaren makale, haber, köşe yazılarını okuya okuya spor sayfalarına kadar geldim. Ama aklım üçüncü sayfada okuduğum bir haber yazısında takılı kaldı. Haber ve yazıda bir anormallik yok aslında ama yine de bir türlü anlam veremediğim bir gizem gibi yazının içeriğinde beni mutlu eden bir şey vardı. Üçüncü sayfaya geri dönüp, haberin yazısını bir kere daha okudum.
Yazıda, TTK Kozlu Maden ocağında Gaz İzleme İstasyonu'nda göreve başlayan iki kadın maden teknikerinin haberini yapmışlar. 3 Mart 1992 yılındaki grizu patlamasında 263, 7 Ocak 2013 yılında ise ani metan gazı püskürmesinde 8 madencinin öldüğü Kozlu maden ocağında görevlendirilen genç kadın teknikerler; maden işçilerinin üretim yaptığı ocaktaki gelişmeleri, ani gaz yükselmelerini izleyip, acil durumlarda yeraltı ile haberleşmeyi sağlayarak olası can kayıplarını önlemeye çalışacaklarmış.
Her yıl Mayıs ayının ikinci Pazar günü kutlanan Anneler Günü için yazımın başlığına aldığım sözleri ilçe belediyesi bez afişlere yazdırıp, her yıl olduğu gibi ilçe merkezine giden caddelere yol boyunca belli aralıklarla astırmış. Geçen yıl bu afişlerin üzerimde bıraktığı etki üzerine hissettiklerimi anlattığım yazımdan sonra pek bir şey değiştiğini zannetmediğim için bu yıl da aynı afişleri görünce yazılanların anlamsızlığını hissedip, soruyorum;
Yılda bir gün hatırladığınız annelerin, en değerli varlıklarımız olduğunu ilan etmeniz önemli değil. Önemli olan değerli olduklarına annelerin inanması. Aslolan onların kendilerini değerli hissetmeleri. Afişleri yazdıranların samimiyetinden şüphem yok. Annelerinin onlar için değerli olduğuna inanıyorum ama bildiğimiz, gördüğümüz, halinden haberdar olduğumuz bazı kadınlar adeta hepimize hesap soruyorlar.
