GİDENLERİN ARDINDAN...

Bazı yıllar ailelere uğur getirir. Birbiri ardından iyi haberler alınır. Bir düğün davetiyesi, bir doğum müjdesi, gençlerin okul başarıları derken dudaklarınızdaki gülümseme adeta yüzünüze yapışır. Mutlusunuzdur. Kendinizi hafiflemiş, coşkun ve neşeli hissedersiniz. Bazı yıllarda ise ailenin üzerine kara bulutlar çöker. Yüzler gülmez olur. Çünkü, aile ve akrabaların yaşadıkları olumlu veya olumsuz tüm olaylar sizi de etkiler. Ailede yaşanan mutluluklarla siz de mutlu olur, acı çeken, ağlayan mutsuz bir yakınınız var ise sizin de kolunuz-kanadınız kırılır, meyus olursunuz.

Bu yıl maalesef bizim için kayıplar yılı oldu. Bu kış, yeni yıla girmeden, sonbaharda sararan yapraklarımız düşmeye başladı. Tedavisi süren sevdiğimiz bir komşumuz, güney kıyılarındaki seyahatinden dönen bir arkadaşımız, uzak illerde yaşayan yine çok sevdiğimiz eski bir ahbabımız ve en son kaybımız dayımız.

Merhum dayımız, kardeşlerinin en küçüğü olduğu için üvey anneye karşı, ablaları tarafından korunmuş ve kollanmış olarak büyümüş. Çok genç yaşta, kendi gibi çok genç adeta çocuk yaşında bir kızın aşkıyla, daha doğrusu bu iki çocuk birbirlerinin aşkıyla yanmışlar. Öz annesi olmadığı için babasına karşı bir müttefik bulamayan dayımıza sevdiği kızın annesi sahip çıkmış ve dayımı dedemden istemiş. Dedem, çevresinde güvenilir ve sevilen bir insan olan dünürüne inanmış ve bu evliliğe rıza göstermiş. Dayım, ana-kız yaşayan iki kişilik aileye damat olarak dahil olmuş. Ancak, tüm akrabalar hemfikirdi ki; kayınvalidesi dayıma oğlu, kendi kızına gelini gibi davranırmış.

Baba ocağında ablalarının kolladığı, evliliğinde kayınvalidesinin himayesinde, daha sonraki yıllarda çocukları da olmadığı için eşinin tüm sevgisiyle sarıp, sarmalanan dayımız mutlu bir hayat sürerken, eşinin hastalanması ile zor günler yaşadı. Yengemizin hastalığı boyunca şefkat ve muhabbetle onu rahat ettirmek için elinden gelenin fazlasını yaptı. Sevdiği kadını toprağa veren dayımız için yaşamak her ne kadar külfet olsa da o yine de kendini bırakmadı ve etrafını üzmemek için dimdik ayakta durmaya gayret gösterdi.

Ömrü boyunca aşk, sevgi, muhabbet, şefkat ve merhamet hisleriyle harmanlanmış bir eş olarak yaşayan, eşini kaybettikten sonra hayata katlanmaya çalışan dayımızı dün sevgili karısının ağuşunda son uykusuna yatırdık. İyi bir evlat, iyi bir kardeş, iyi bir eş ve en önemlisi de iyi bir insan olan dayımızı diğer ölmüşlerimizle birlikte Yüce Rabbimizin merhametine emanet ettik.

Kabri nur, mekânı cennet olsun.