ORHAN VELİ KANIK...14 KASIM 1950...Ölümünün 64 üncü yılında anıyoruz!

Orhan Veli Kanık, 1950 yılında aramızdan ayrılmış. Bu ölüm tarihi kesin olmasa, ben yemin edebilirim şairin o tarihte ölmediğine. Haydi bebeklik, çocukluk yıllarımdan geçtim ama ilk gençlik yıllarımda şiirlerini şiir defterime özenle yazdığım şairin o yıllarda hayatta olmadığını nasıl kabul edeyim!

Bahar aylarında içimize çektiğimiz mis gibi havanın sarhoşluğunda dilimizin ucuna geliveren mısraları kulağımıza fısıldayan Şair Orhan Veli bizimle değil miydi?

Beni bu güzel havalar mahvetti,

Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum;
Eve ekmekle tuz götürmeyi
Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım
Hep böyle havalarda nüksetti;
Beni bu güzel havalar mahvetti

İstanbul sevgisini anlatmak için "İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı" diye başladığımızda yanımızda Şair Orhan Veli yok muydu?

Her insanın, en azından hayatının bir döneminde yaşayabileceği yokluk günlerinde, "Hava bedava, su bedava" diye iyimserliğini korumaya çalışırken Şair Orhan Veli yanıbaşında değil miydi?

Duygularımızın yoğun olduğu anlarda, kendimizi anlatamadığımızı düşündüğümüzde Şair Orhan Veli bize yardım etmiyor muydu?

Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce.

Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum.

Ufak çapkınlık hikayeleri anlatılırken Şair Orhan Veli yanımızda bize göz kırpmıyor muydu? 

Uzanıp yatıvermiş, sere serpe;
Entarisi sıyrılmış, hafiften;
Kolunu kaldırmış, koltuğu görünüyor;
Bir eliyle de göğsünü tutmuş.
İçinde kötülüğü yok biliyorum;
Yok, benim de yok ama...
Olmaz ki!
Böyle de yatılmaz ki!

Orhan Veli Kanık, 1950 yılında Kasım'ın 14 ünde aramızdan ayrılmış olabilir ama Şair Orhan Veli hâlâ aramızda. 

Bana inanın...